ایشون اسم شون «یو وی دبلیو اکس وای زی» می باشد!

uvwxyz

هدف اولیه ی کسانی که این مجموعه رو ساخته اند، این بوده که صفحات مختصات هرچند بُعدی رو به نوعی شبیه سازی کنند. از «XYZ» که همون دستگاه مختصات سه بُعدیِ خودمونه شروع می شه و هر بار تعداد صفحاتی که باهم برخورد دارن بیشتر می شه تا این جا که شش صفحه با هم برخورد می کنن. اون اولیه همون دنیای سه بعدی خودمون رو می خواد نشون بده و طبق قاعده زاویه ی بین صفحاتش نود درجه س. باز هم طبق قاعده وقتی این XYZ داره تبدیل می شه به WXYZ این زاویه ی نود درجه ای باید همچنان حفظ بشه که بشه بهش گفت «مدل مختصات چهار بعدی» اما نمی دونم چرا آدما نمی فهمن که ما توی یه عالم سه بعدی زندگی می کنیم و خب معلومه که هیچ اریگامی سازی -هر قدر هم حرفه ای- نمی تونه کاری کنه که چارتا صفحه در این عالم در یک نقطه با هم برخورد کنن و زاویه ی بین همه شون نود درجه باشه. اه. جای ایراد گرفتن نداره که! اصلا همین ایده اونقدر فوق العاده هست که فرصت نمی شه به این فکر کنی که این واقعا صفحه ی مختصات پنج بعدی نیست. بابا، همین که زاویه ی بین صفحاتش مساویه خودش خیلی نیست؟!

حالا بچه ی منو این طوری نگاش نکنید. ایراد داره، حوصله نکردم درستش کنم. اون آبیه که تَکه و جلوست باید بره جای اون زرده که اون پشته و در امتداد دوتا آبیای دیگه ست. مهم نیست حالا.