با خودم گفتم منصفانهاش این است که بگویم چرا مدتی است این جا نمینویسم: چشمهایم. از بس زل زدهام به این نمایشگرهای الکترونیکی برای درس و کار و معاشرت و زندگی، درد چشم و سرم را پر کرده. مجبورم همهی کارهای غیرضروری را فعلا عقب بیاندازم، تا به واقعیت برگردیم، یا چشمهایم به مجازی بودن عادت کنند.
اخیرا حتی خوابهای من مربوط به همین جریاناتی میشن که از پشت این صفحهها اتفاق میافتن؛ و این عجیب و ناخوبه.