ترجیح می دهم به جای نوشتن غرغرهای مفصل از خودم و از این طور «از شیر گرفتن» های خدا، و الکی سر معدود خواننده های این جا را با سیاهی های گوشه ای از ذهنم دردآوردن، توصیف و توضیح پرجزئیات دیگری از یک اریگامی بنویسم.
اینو من درست کردم. اما به هر حال کردیت تو فوتوگرافر :|
بعضی از این اریگامی های مادولار، قابلیت تعمیم دارن. ویژگی قابل توجهیه.
شما یه مکعب درست می کنید با شش واحد(قطعه). این جوری که در هر نقطه ی اتصال، سه واحد وجود داشته باشه؛ یعنی هر واحد از چهار نقطه به بقیه متصل می شه -چهار بار- که این جا نقاط اتصال رأس های مکعب اند.
این عکسی که من گذاشته ام ارتقا یافته اش ـه :دی. اگه دقت کنید نقاط اتصال دو جور شده اند: سه تایی و چارتایی. دیگه مکعبی هم در کار نیست! چون تعداد وجه ها بیشتر از شش تا شده و همه شون هم خمیده اند.
حالا باز هم می شه تعداد واحدها رو بیشتر کرد و اون رأس هایی که چارتایی شده بودند، می شن پنج تایی. دیگه دیدن مکعب اصلا ممکن نیست. یه توپ گنده داریم با تعداد زیادی هرم. می شه بیشترش هم کرد. اما به هم وصل کردنشون دیگه کار خیلی سختیه. در تئوری می شه تا بی نهایت ادامه داد اصلا.
خب البته اون حرفایی که درباره ی نقاط اتصال زدم تا حد خوبی دروغه. فقط برای اینه که بتونید تصورش کنید. اتصال واحدهای این اریگامی یه مقدار پیچیده تره. حالا بعد براتون توضیح می دم!
امیدوارم روزه باعث نشده باشه آسمون ریسمون ببافم :دی
خور شید